mijn vlam
Ik lig hier in mijn bed een gedicht te schrijven.
Overal om mij heen staan kaarsen.
Het is alsof ze dansen op de maat van de muziek,
het is de vlam die mij al die tijd in leven heeft gehouden,maar die nu bijna uit is.
Die vlam zat er toen ik gelukkig was,
en nu is hij enkel een klein lichtpuntje.
angst en verdriet maakten hem zo klein,
en alleen geluk kan hem laten groeien,
groeien tot de vlam die hij vroeger was,
de vlam die danste op de maat van de muziek.
Overal om mij heen staan kaarsen.
Het is alsof ze dansen op de maat van de muziek,
het is de vlam die mij al die tijd in leven heeft gehouden,maar die nu bijna uit is.
Die vlam zat er toen ik gelukkig was,
en nu is hij enkel een klein lichtpuntje.
angst en verdriet maakten hem zo klein,
en alleen geluk kan hem laten groeien,
groeien tot de vlam die hij vroeger was,
de vlam die danste op de maat van de muziek.
Reacties op dit gedicht
| Just-Pi: | Dinsdag, februari 28, 2006 17:58 |
| Die vlam.. Die gaat weer groter groeien, groter dan je ooit hebt gezien! Liefss.S. |
|
| jure: | Woensdag, februari 22, 2006 16:40 |
| Heel mooi. Maar vergeet niet in een pikdonkere nacht ziet men een sigaretten gloed kilometers ver. Koester tenminste het kleine vlammetje. Warme groet. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: N.atasha | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||