Over een tijd
Dan weet ik, ik heb spijt
Van al het verdriet, het deed zo’n zeer
Want denken wil ik niet meer
Ik wil leven
Wil streven
Ik wil die kans grijpen
En mijn gevoelens laten rijpen
Niet meer stilstaan bij de dood
Omdat ik dan mezelf voor het hoofd stoot
Een stukje besef
Heb ik het lef
Om stil te staan bij al wat mooi is
En niet meer bij alles wat ik mis
Ik moet verder, ook al hoort het erbij
Dat is wat men op een begrafenis zei
Je moet door
Dat is het enige wat ik hoor
Niet meer stilstaan
Alle zorgen van de baan
Een beetje pijn blijft altijd
Maar ik wil geen spijt
Wil geen spijt van al die jaren
Waar ik mijn verdriet had moeten sparen
Want het moest eruit
Het wordt tijd dat ik dat hoofdstuk sluit
Help mij, ik kan dit niet alleen
Ik sta onevenwichtig, op één been
Het komt wel goed, ik heb hulp gevonden
Die een pleister vindt om al mijn wonden
Het komt wel goed
Misschien niet met spoed
Maar ik ben bereid om te leven
En om opnieuw naar geluk te streven