De ravijn
De ravijn,
De vrouw keek door haar raam,
ze zag hem al staan.
Met zijn tas in zijn hand,
het is de rand, de rand!
Ze moet de deur opendoen,
anders zullen zij het wel doen.
Hij zet alles op papier,
alles ginder en hier.
Machteloos kijkt ze toe,
ineens is ze moe, zo moe.
Al die herinneringen nemen ze met zich mee,
Oh nee, nee
Dat toch niet!
Laat het hier, laat het hier!
Al wat ze nog heeft is een tafel, een stoel en lamp,
haar ziel is helemaal opgebrand.
Ze zakt weg in de diepte,
de deur klikte.
Nikky
De vrouw keek door haar raam,
ze zag hem al staan.
Met zijn tas in zijn hand,
het is de rand, de rand!
Ze moet de deur opendoen,
anders zullen zij het wel doen.
Hij zet alles op papier,
alles ginder en hier.
Machteloos kijkt ze toe,
ineens is ze moe, zo moe.
Al die herinneringen nemen ze met zich mee,
Oh nee, nee
Dat toch niet!
Laat het hier, laat het hier!
Al wat ze nog heeft is een tafel, een stoel en lamp,
haar ziel is helemaal opgebrand.
Ze zakt weg in de diepte,
de deur klikte.
Nikky
Reacties op dit gedicht
| fran92: | Donderdag, februari 23, 2006 19:23 |
| heel mooi geschreven! ben ff stil,, veel liefs fran92 |
|
| Jet van keken: | Donderdag, februari 23, 2006 17:29 |
| Mijn complimenten, heel erg mooi geschreven. Word er stil van. Liefs Jet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Machiels | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||