We kennen elkaar nu al een hele tijd
Broeders voor 't leven zeiden we altijd
Zelfs toen het misging met jouw en mijn meid
Samen hadden we altijd wel de nodige vrolijkheid
Depressief zijn we allebei wel enkele malen geweest
Maar toch lijd ik nu uiteindelijk het meest
Ik steunde jou tijdens jouw dieptepunt door dik en dun
Elke dag hadden we wel onze portie 'fun'
We hielden elkaar zo min of meer in balans
De echte depressies kregen zo geen kans
We beschouwden elkaar als 'een echte vriend'
Maar toch vraag ik me nu af waar ik dit aan heb verdiend
Een half jaar terug vond je een nieuwe vriendin
Het heelde je wonden een beetje, gaf je meer zin
Je voelde je beter, ook ik vond dat voor jou erg fijn
Maar waarom hebben wij sindsdien geen enkele dag meer
fatsoenlijk samen kunnen zijn?
Sinds die ene dag dat je haar vond
Snoerde je tegenover mij je mond
Praktisch niks heb ik nog van je gehoord
En waarom besef je niet dat dit mij gruwelijk stoort?
Ik heb je verschillende keren gevraagd wanneer je langs zou komen
Altijd zei je dan 'snel' .. Ik kon er slechts van dromen
Of je had naast je werk alleen voor haar nog tijd
Snap je nou echt niet dat onze vriendschap hier erg hard onder slijt?
Zes maanden is 't nu precies geweest, mijn felicitaties
Je loze beloftes, mijn terechte speculaties
Al zes maanden gaat het je weer voor de wind
Hee... bel me als je ook nog eens een dagje voor MIJ vindt
Maar hoe dan ook, ik vind dat,
Al is het eens per week, zelfs met je meid
Je hebt voor je beste maat toch altijd
Wel ergens een half uurtje tijd?