Het voelt als zand dat door mijn vingers glijd.
Ik probeer het nog zo bij me te houden maar raak de korrels langzaam kwijt.
Zoals de korrels zijn mijn gevoelens voor jou.
Ik probeerde het vast te houden maar het gevoel verging al gauw.
Het is ook maar goed dat je weg bent gegleden,
dat ik niet meer gevoel voor je kreeg voordat je toch alsnog zal zijn verdwenen.
Voordat ik weer lag te huilen op bed.
Dat ik door de slapeloze nachten weer ging roken de zoveelste sigaret.
Dat mijn hart weer eens van pijn zou zijn overgelopen.
Mijn te vaak gebroken hard weer liet slopen.



Nee die tijden zijn voorbij.
Denk nu eerst egoïstisch alleen even aan mij.
En mijn gevoel zegt dat het beter voor ons is om elkaar te laten gaan.
Je hebt het naar jouw idee te druk en ik denk dat ik je alleen maar in de weg zal staan.
Het hoeft van mij niet meer om eerlijk te zijn.
Bespaar mezelf zo van heel veel pijn.
Ik kan je nu nog loslaten, kan boven mijn gevoel staan door jouw gedrag.
Het maakt me niet meer uit of je wel eens echt blij was toen je me weer zag.
Je mag nu zeggen wat je wil,
maar in het verleden hield ik mijzelf te veel stil.
Je mag me egoïstisch vinden zelfs een vals sekreet.
Het doet me even niets,
Ik kies nu voor mezelf en wil dat je dit weet.