Luister voor eens naar mij
Daar stond ik te kijken,
hoe jij je jas ophing.
Ik stond op het punt,
te vertellen dat ik
dood wilde zijn.
Maar je kuste me,
en keek me lachend aan.
Mijn armen om,
je lichaam heengeslagen
alsof dit hét was.
Zoekende naar méér,
begon ik toch te praten.
Je zei me te stoppen,
je vinger op mijn mond
laat me dat weten.
Eerder wilde jij praten,
net als ik nu wil.
Toen luisterde ik,
naar alles wat je zei
of kwijt moest.
Is het egoïsme,
of misschien verlegenheid?
Dat je niet voor eens,
naar me luistert
wanneer ik dood wil zijn.
hoe jij je jas ophing.
Ik stond op het punt,
te vertellen dat ik
dood wilde zijn.
Maar je kuste me,
en keek me lachend aan.
Mijn armen om,
je lichaam heengeslagen
alsof dit hét was.
Zoekende naar méér,
begon ik toch te praten.
Je zei me te stoppen,
je vinger op mijn mond
laat me dat weten.
Eerder wilde jij praten,
net als ik nu wil.
Toen luisterde ik,
naar alles wat je zei
of kwijt moest.
Is het egoïsme,
of misschien verlegenheid?
Dat je niet voor eens,
naar me luistert
wanneer ik dood wil zijn.
Reacties op dit gedicht
| elnini: | Vrijdag, februari 24, 2006 20:10 |
| mooi geschreven, ook als het uit verlegenheid is, heeft het wat egoistisch; hij moet wel oog hebben voor wat jou bezighoudt! net als jij er was voor hem. liefs, eline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Catharina Sophia | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||