Roepende jou naam
Roepende jou naam
een zwarte donker deken
omarmt het duister
verschuilt de maan
achter donker zwart
waarin mijn dromen
mistig rijpen
als ongedroogde tranen
kruipt mijn ziel
naar waar ik niet ben
maar waar ik wezen wil
in de schoot
van mijn gedachten
roepende jou naam
begeerte rond het nachtelijke
hunkerend naar de zon
daar in het schemerlicht
waar liefde ontsprong
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, februari 24, 2006 22:28 |
| Erg, érg mooi! Liefsliefs, switi lobi | |
| Raira (Ria): | Vrijdag, februari 24, 2006 22:15 |
| Ik ben gelijk even wat meer gedichten gaan lezen en ik kan alleen maar zeggen dat ik bewondering heb voor je schrijfstijl liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||