levenslicht
Haalt zij uit in koude ijsvlagen,
snijdend als de vries zijn gade slaat
laat zij hangen als laatste bloesem
Wat het begin van tijden moest zijn
Ik heb haar schoonheid niet aanschouwd
Mijn levensliefde was vergeten bij deze
kruisiging als herhaling der tijden
Neem de handen in de ochtendnevel
als zonsopgang zich voorbereidt
op het vallen van het duister daar
daar; waar mijn sterren de weg wijzen
snijdend als de vries zijn gade slaat
laat zij hangen als laatste bloesem
Wat het begin van tijden moest zijn
Ik heb haar schoonheid niet aanschouwd
Mijn levensliefde was vergeten bij deze
kruisiging als herhaling der tijden
Neem de handen in de ochtendnevel
als zonsopgang zich voorbereidt
op het vallen van het duister daar
daar; waar mijn sterren de weg wijzen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Writenote | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||