Leven op het toneel
Ik lach,
Probeer mijn verdriet te verbergen.
Het doet me nog steeds pijn,
Ik leef op een toneel.
Het leven achter de schermen is bij mij lang niet zo goed,
Lang niet zo goed als iedereen denkt.
Ik leef nog steeds in die pijn,
De pijn in mijn lichaam,
De pijn in mijn hart.
Zelfs na dat iedereen je afstootte,
En niemand je meer moest,
Na wat je mij had gedaan.
Ik durf het niet te zeggen.
Ik probeer niet te huilen,
Maar het gaat gewoon niet.
Op het toneel lach ik en maak ik grappen,
Na de voorstelling,
Achter de schermen,
Gil ik,
Huil ik,
Scheld ik op jou.
Hoe kon je mij zo`n pijn doen?
Ik ben nog steeds zo bang,
Zelfs na die lange tijd,
Ik voel me alsof ik vast zit;
In het gevang.
Ik zou willen dat ik het durfde,
Het aan iemand vertellen,
Dat ik deze pijn nog voel.
Ik probeer het iedere keer;
‘Ik moet iets kwijt, maar durf het niet goed’
De vraag;
‘Wat dan?’
‘Nee, laat maar, vergeet maar wat ik heb gezegd’
Ik wil het echt,
Maar ik durf het niet.
Ben nog nooit zo bang geweest,
Zette mezelf altijd voor lul,
Maar zelfs nu ben ik bang,
Bang,
Om uitgelachen te worden.