Mama
Mijn gedachten zijn niet meer grijs
Mijn gevoelens niet meer blauw
Dit komt maar door 1 persoon
En dat is door jou
Ik heb zo'n spijt dat ik dit niet altijd zie
Ik heb zo'n spijt van het feit dat ik wel eens tegen je snauw
Maar van 1 gevoel heb ik totaal geen spijt
En dat is dat ik van je hou
Mijn gevoelens niet meer blauw
Dit komt maar door 1 persoon
En dat is door jou
Ik heb zo'n spijt dat ik dit niet altijd zie
Ik heb zo'n spijt van het feit dat ik wel eens tegen je snauw
Maar van 1 gevoel heb ik totaal geen spijt
En dat is dat ik van je hou
Reacties op dit gedicht
| sweety538: | Zaterdag, november 24, 2001 17:39 |
| weer zo goed geschreven, maar dat doen we inderdaad allemaal!!:( Helaas!! maar ja.... Als het daarna weer goed is heb je ook weer zo'n happy gevoel!!xxxx liefs Yemi |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, november 13, 2001 01:44 |
| Ze zal het wel begrijpen. | |
| marylja: | Maandag, november 12, 2001 20:14 |
| ik wordt ook vaak boos op m'n moeder uit om macht. misschien doe je dat wel bij de mensen waar je het meest om geeft. zoals bij je moeder. xxxx marylja |
|
| Albrecht Paul: | Maandag, november 12, 2001 13:09 |
| Dat telt, Vlinder. Hopelijk leest je mama dit ook! | |
| bevertje: | Maandag, november 12, 2001 10:59 |
| Mooi gedichtje... Liefs Naomi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2001 | ||
| Thema's: | ||