De muze van het leven
Mijn muze is het leven zelf.
Ik heb geen sprookjeswezen nodig,
geen behoefte aan een fee of elf,
die onwezenlijk zijn,dus overbodig.
Neptunus, Hamlet, zijn zo nep,
en Faust is zo irreëel,
waarvoor ik weinig voeling heb
niks is werkelijk, niks reëel.
De tranen van de mensen.
Dat natte zout verdriet.
Hun vrome vredeswensen,
echter, kan het niet.
Dat bloed op Indiase straten,
Die stukken bot,
Die kinderen daar, verlaten,
Door de mens en door hun God.
De muze van het eigen leven.
De blijdschap voor een kind,
dat mij een prent komt geven,
dat mij, een lieve vindt.
Ik heb geen sprookjeswezen nodig,
geen behoefte aan een fee of elf,
die onwezenlijk zijn,dus overbodig.
Neptunus, Hamlet, zijn zo nep,
en Faust is zo irreëel,
waarvoor ik weinig voeling heb
niks is werkelijk, niks reëel.
De tranen van de mensen.
Dat natte zout verdriet.
Hun vrome vredeswensen,
echter, kan het niet.
Dat bloed op Indiase straten,
Die stukken bot,
Die kinderen daar, verlaten,
Door de mens en door hun God.
De muze van het eigen leven.
De blijdschap voor een kind,
dat mij een prent komt geven,
dat mij, een lieve vindt.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Vrijdag, maart 03, 2006 19:20 |
| De drie laatste verzen zijn zo prachtig. Is dit door een mens geschreven, je lijkt wel een engel. Proficiat! |
|
| Oorlam: | Maandag, februari 27, 2006 14:21 |
| Panzer Faust verkoopt zijn kogels aan de Slavische Teufel, donnerwetter! eh hehe | |
| Oorlam: | Maandag, februari 27, 2006 14:10 |
| waarom zie ik ineens meneer Panzer Faust voor me? hmm;-) | |
| Oorlam: | Maandag, februari 27, 2006 14:06 |
| gelukkig is het fictie, immers wta zouden we zonder faust moeten;-)) | |
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||