licht dat uren schemert
licht dat uren schemert
bomen staren in de mist
huilen druppels op de straten
het geluid vermindert zicht
de stilte voelt verlaten
gevangen in het grijs
dat kilte is gaan dragen
bekleed met witte rijp
als de vorst is aangeslagen
takken wijzen troosteloos
verloren naar de hemel
aarde lijkt wel bodemloos
in licht dat uren schemert
stappen dempen in het gaan
op wegen zonder richting
straatlantarens zijn wel aan
maar geven geen verlichting
wil melker
27/02/2006
Reacties op dit gedicht
| René V.: | Zaterdag, juli 09, 2011 17:50 |
| Heel erg mooi verwoord. Inspirerend gedicht :) | |
| Mathilde: | Maandag, februari 27, 2006 21:25 |
| wow, lieve Wil, wat een plaatje! kus, mathilde |
|
| L!@: | Maandag, februari 27, 2006 20:02 |
| ut is druk in joe hoofd.. | |
| Jutta: | Maandag, februari 27, 2006 19:44 |
| mooi.. Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||