Moe
Mijn leven is me niks meer waard.
Ik wou alleen maar zijn liefde winnen, maar dat wou hij blijkbaar niet.
Ik heb nu pijn, ik ben pas 14, en heb nu al zo veel verdriet.
Er klopt gewoon iets helemaal niet.
Als je zo jong bent.. hoor je dit allemaal toch niet meegemaakt te hebben?
Ik mis mijn overleden vrienden, mijn overleden tante,
En mijn oma die ik nooit heb mogen kennen.
Ik mis het geluk, de blijdschap,
Wat is dat eigenlijk, Gelukkig zijn?
Waarom mag ik niet een zonder verdriet leven, zonder pijn?
Leven zonder pijn, zoals velen dat zijn.
Ik weet dat ik niet de enige ben met veel pijn, waarom moet het dan zo zijn?
Dat mensen nog geloven,
In die sukkel hierboven…
Hij is een kinderverkrachter, een moordenaar, een dief…
Hij steelt mensen van me af, waarvan ik houd.
Hij laat een meisje aangerand worden, of zelfs verkracht!
Hij laat onschuldige mensen sterven aan een ziekte,
Of aan een ongeluk,
Mijn hart is gewoon helemaal gebroken, helemaal stuk.
Ik kan niet meer, ik ben moe, psychisch moe.
Het wil niet meer, Ik wil niet meer…
Dit was mijn afscheid, Vaarwel…