vorstoevers
lucht lacht nu wel
blauw helder, witte
rijen daken bloot
trekte met schimmen
vingers kale repen
bomen in de grond
koud licht likt
aan verlamde waters
met stille tongen mist
een trein pompt
bloedsporen door de
vastgevroren kilte
blauw helder, witte
rijen daken bloot
trekte met schimmen
vingers kale repen
bomen in de grond
koud licht likt
aan verlamde waters
met stille tongen mist
een trein pompt
bloedsporen door de
vastgevroren kilte
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Dinsdag, november 13, 2001 17:21 |
| Heel sfeervol, ingetogen in dat winterse landschap. Die 'bloedsporen' zijn er wat veel aan. Ik zou 'een bloedspoor' schrijven, dan is het spoorrails-idee toch nog behouden. Anders misschien 'over bloedsporen'? Maar nogmaals, dit is zonder zulke verandering al fijn om te lezen. |
|
| katlyn : | Dinsdag, november 13, 2001 17:11 |
| ook hier een typfout: trekte = natuurlijk 'trekt' |
|
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2001 | ||
| Thema's: | ||