Van jij, de seizoenen en ik.
Soms zie ik een vrolijke lentelach.
Dan weer een zomerse blik.
Maar als je wazig wordt, in herfstmelancholie.
Dan ben ik bang voor de nakende winter.
Laat mij mee lachen.
Mag ik mijn shirt dan uit
Dan neurie ik zachtjes melancholisch mee
Waarna ik 's nachts je koude voeten warm.
Reacties op dit gedicht
| ManicManja: | Woensdag, maart 01, 2006 15:46 |
| dit is niet alleen lief maar zoo herkenbaar..:S kort maar krachtig zeggen we dan maar weer... mooi! Liefs, Manja |
|
| Mathilde: | Woensdag, maart 01, 2006 08:00 |
| oh.... dit is zo lief... heerlijk!!! liefs, mathilde |
|
| L!@: | Woensdag, maart 01, 2006 07:25 |
| das wel lief..dat van die voeten opwarmen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||