Voor alle verdrietige mensen
Alles lijkt zo nutteloos, zo heel alleen, niet meer samen,
iedereen die iemand mist, zal dat kunnen beamen.
Iedere gegeven raad, vast goedbedoeld,
kan niet weerleggen wat je dan voelt.
Je ziet en voelt alleen het gemis,
van die ene persoon ,die er niet meer is.
Voor de buitenwereld leek je sterk,
huilen deed je bij de begrafenis, of in de kerk.
Nu moet je weer gewoon verder met je leven,
terwijl je liever nog even verdrietig was gebleven.
Waarom zou je nu plots sterk moeten zijn?
je mag best wel huilen, want jij voelt toch pijn.
Tranen om iemand die jouw verliet,
tranen die zijn toch bestemd voor verdriet.
Dus huil nu je tranen, hou je niet in,
want sterk zijn bij gemis, heeft geen enkele zin.
Want vroeg of laat, kom je jezelf weer tegen,
dan hebben die tranen toch hun zin gekregen.
iedereen die iemand mist, zal dat kunnen beamen.
Iedere gegeven raad, vast goedbedoeld,
kan niet weerleggen wat je dan voelt.
Je ziet en voelt alleen het gemis,
van die ene persoon ,die er niet meer is.
Voor de buitenwereld leek je sterk,
huilen deed je bij de begrafenis, of in de kerk.
Nu moet je weer gewoon verder met je leven,
terwijl je liever nog even verdrietig was gebleven.
Waarom zou je nu plots sterk moeten zijn?
je mag best wel huilen, want jij voelt toch pijn.
Tranen om iemand die jouw verliet,
tranen die zijn toch bestemd voor verdriet.
Dus huil nu je tranen, hou je niet in,
want sterk zijn bij gemis, heeft geen enkele zin.
Want vroeg of laat, kom je jezelf weer tegen,
dan hebben die tranen toch hun zin gekregen.
Reacties op dit gedicht
| Karense: | Donderdag, januari 17, 2002 22:05 |
| waw wat een mooi gedicht krijg de tranen in mijn ogen dikke kus liefs, karense | |
| Dani: | Maandag, november 19, 2001 12:53 |
| En zo is het helemaal! Wéér een hele mooie! Je raakt me weer diep! ;) Liefs & knuffies, Dani |
|
| Renate-td-: | Dinsdag, november 13, 2001 20:16 |
| Fantastisch gedicht huting, zo is het echt... Liefs Renate |
|
| tyne b: | Dinsdag, november 13, 2001 17:19 |
| het is zo als je schrijft, het voelt ineens zo herkenbaar, zelf mijn vader 1 1/5 jaar geleden verloren, daarna een tante en nog van dingen, en ik dacht ik mag nu niet meer huilen, en dat is zo FOUT! ooit dwingen de tranen je vanzelf om ze aan de mede wereld te laten zien, mooi gedicht! +iefs Tyne b |
|
| sandra: | Dinsdag, november 13, 2001 12:11 |
| Hoi wat een schitterend gedicht en alles wat je erin hebt gezet klopt , ikzelf heb 3 jaar geleden mijn moeder verloren toen het eerste jaar bijna niet gehuild en inderdaad dat jaar daarna kwam alles eruit overspannen geweest en dus heel veel gehuild , dus inderdaad als je verdrietig bent laat die tranen rollen en houd je niet groot voor de andere. xxSandra |
|
| pramodah: | Dinsdag, november 13, 2001 11:00 |
| ik heb twee jaar geleden ook terug leren wenen,en ik voel er me goed bij................ liefs pramodah |
|
| catharina: | Dinsdag, november 13, 2001 08:52 |
| wat een lief gedicht...net even dat steuntje in je rug als je het moeilijk hebt... en weet je je hebt gelijk..tranen hou je niet tegen... liefs cathtje |
|
| vangheluwe linda: | Dinsdag, november 13, 2001 08:06 |
| bedankt had ik eventjes nodig.liefs linda | |
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2001 | ||
| Thema's: | ||