bedelaar
gisteren wandelde ik in de bazaar,
en wat zie ik een bedelaar.
eenzaam en verlaten,
ik begin met hem te praten.
zoveel verdriet en pijn in zijn leven,
kan zijn kinderen geen eten geven.
ik had zo met hem te doen,
en gooide wat geld in zijn versleten schoen.
ik ga verder met winkelen in de bazaar,
met in gedachten de bedelaar.
ik ga mijn winkekwaar weegt zwaar,
ik zie weer dezelfde bedelaar.
hij zit te praten,te lachen in het cafe,
voor hem een pint of twee.
hij ziet mij staan,
en kijkt me onbeschaamd aan.
ik voelde mij bedrogen,
en heb toen gezworen.
dat ik mijn hoofd niet meer laat hangen,
of me nooit meer laat vangen.
door een eenzame bedelaar.
en wat zie ik een bedelaar.
eenzaam en verlaten,
ik begin met hem te praten.
zoveel verdriet en pijn in zijn leven,
kan zijn kinderen geen eten geven.
ik had zo met hem te doen,
en gooide wat geld in zijn versleten schoen.
ik ga verder met winkelen in de bazaar,
met in gedachten de bedelaar.
ik ga mijn winkekwaar weegt zwaar,
ik zie weer dezelfde bedelaar.
hij zit te praten,te lachen in het cafe,
voor hem een pint of twee.
hij ziet mij staan,
en kijkt me onbeschaamd aan.
ik voelde mij bedrogen,
en heb toen gezworen.
dat ik mijn hoofd niet meer laat hangen,
of me nooit meer laat vangen.
door een eenzame bedelaar.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Dinsdag, augustus 27, 2002 22:18 |
| Ik stort alleen nog een jaarlijks bedrag voor een dagverblijf voor geestelijk geadikapten bij ons in de buurt, alleen omdat de dochter van een vriend daar verblijft en omdat we weten dat dit geld goed besteed is, maar aan bedelaars geef ik niets meer, sinds ik heb gezien dat ze die komen afzetten met een auto bij ons aan de delhaize en na een tijdje komen ze die gewoon terug halen en weer met een slee van een wagen.....duuus van mij krijgen die niets, groetjes jenne |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, november 13, 2001 23:32 |
| Ja, nu je het eenmaal hebt opgeschreven heb je er vast ook een beetje plezier in. 'dat ik mijn hoofd niet meer laat hangen' is een raakvlak met je eigen levensverhaal, 'dat ik me nooit meer laat vangen...' |
|
| Zeeroosje: | Dinsdag, november 13, 2001 17:42 |
| Het is omdat hij geen geld had dat hij bedelt, om toch maar iets te kunnen drinken en misschien wel gezelschap te zoeken, verslaafd zijn komt soms door eenzaamheid. Jij met je gouden hart heeft goed gedaan iets te geven. zo ken ik je :):):) knuffel Roosje |
|
| christina: | Dinsdag, november 13, 2001 14:40 |
| Tja Linda Ik koop altijd een daklozen krantje iedermaand Kan het ook niet laten Liefs knuffie Christa |
|
| Steven Vermeulen: | Dinsdag, november 13, 2001 13:47 |
| ik heb het ook al meegemaakt, ik geef nu niemand nog geld. | |
| Albrecht Paul: | Dinsdag, november 13, 2001 10:50 |
| Bedelaarsverhalen zijn zelden helemaal waar. Het belangrijkste is dat jij iets gegeven hebt. Wat hij ermee doet, is zijn zaak. Blijf geven Linda. Voor die enkeling die de waarheid spreekt. Jij loopt met volle boodschappentassen, hij heeft maar twee pinten. Nog altijd een arme sloeber... |
|
| pramodah: | Dinsdag, november 13, 2001 10:40 |
| Zo zijn er Linda maar er zijn er ook anderen die het echt nodig hebben,en als je nu niets meer geeft omdat je je bedrogen voeld dan tref je vooral die anderen........... liefs pramodah |
|
| Huting: | Dinsdag, november 13, 2001 09:44 |
| Wat een pracht gedicht Linda, en het mooiste vind ik nog dat er een vleugje plezier in zit, een heel goed teken... Liefs, Doortje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2001 | ||
| Thema's: | ||