Dertien maart
Een gedenkwaardige dag, die vrijdag
Mijn verhaal herhaalt zich, keer op keer
De gedachten aan die dag tuimelen door mijn hoofd
Die vijf dagen, het doet nog zo ongelooflijk zeer
Heb ik het nu eigenlijk wel verwerkt
Waarom blijft het door mijn hoofd dwalen
Jouw beginnende ziekte
Hoe kan ik zo hebben lopen falen
Tranen druppelen op het toetsenbord
Als ik weer denk aan die dagen
Jij sprak alleen maar wartaal
Ik heb je niets meer kunnen vragen
Waarom heb je mij niet verteld dat je je niet goed voelde
Waarom heb je me zomaar met onze kleine meid achtergelaten
Waarom heb je me met zoveel problemen opgezadeld
Waarom hebben we niet meer samen kunnen praten
Ik mis je zo veschrikkelijk
Weet af en toe niet hoe ik de dagen door moet komen
Waarom heb je niets tegen mij verteld
Je bent me zomaar ontnomen
Ik kan je niet loslaten
Weet even niets meer te schrijven
Ooit zal ik je weer zien
Hopelijk mag ik dan langer bij je blijven.