Testament art 1 § 1
Wat ik bezat, mogen jullie hebben
tot mijn schulden toe.
Wat ik niet had, moeten jullie nemen
ik was hiervoor te moe.
Jullie mogen huilen op de dag dat
men mij onderstopt.
't zal wel van woede zijn die jullie
zolang hebben opgekropt.
Kom jaarlijks maar eens kijken of
ik daar nog wel rust.
Tenminste als na die lange tijd
alle gramschap is geblust
Op het plankje erboven schrijven jullie
deze tekst alleen.
Hier rust jure nu, maar hierdoor rust
hij zeker niet alleen.
tot mijn schulden toe.
Wat ik niet had, moeten jullie nemen
ik was hiervoor te moe.
Jullie mogen huilen op de dag dat
men mij onderstopt.
't zal wel van woede zijn die jullie
zolang hebben opgekropt.
Kom jaarlijks maar eens kijken of
ik daar nog wel rust.
Tenminste als na die lange tijd
alle gramschap is geblust
Op het plankje erboven schrijven jullie
deze tekst alleen.
Hier rust jure nu, maar hierdoor rust
hij zeker niet alleen.
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Donderdag, maart 02, 2006 21:57 |
| r.i.p. | |
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Donderdag, maart 02, 2006 11:57 |
| wel leuk, maar beetje zwarte humor?.... namasté, Anneke |
|
| bijouken: | Donderdag, maart 02, 2006 11:45 |
| De herinnering blijft. Rust in vrede. Bijouken |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||