Gedachten,
gedachten door m'n hoofd.
Te veel om op te noemen,
teveel om te verwerken.
Elke keer 6 stappen vooruit is teveel,
teveel om bij te houden.
Teveel om te zeggen,
over te praten en te voelen.
6 stappen vooruit is gewoon teveel voor de meesten,
maar ik kan niet zonder.
Bij mij kan het niet anders,
ik kan alleen maar hopen dat iemand het begrijpt.

Gedachten,
gedachten door m'n hoofd.
Als ik uitspreek wat ik bedoel,
heb ik al bedacht wat kon en vooral niet moest.
De meesten blijven achter,
denken dat ik ze negeer of niet begrijp.
Aangetast in hun eer,
of gewoon beledigd dat ze niet worden gehoord.
Ik begrijp ze niet,
zoals zij mij niet begrijpen.
Ook al doe ik m'n best,
hetzelfde tempo te bedenken zodat ik ze begrijp.

Gedachten,
gedachten door m'n hoofd.
Vermoeiend zelfs als ik schrijf,
telkens 5 stappen terug om te herhalen wat ik al had bedacht.
Zoveel kwijt geraakt al in het verleden,
gewoon omdat ik niks meer vind in een alsmaar doorgaand overbelast netwerk.
Alsmaar doordraaiend in gedachten,
en de processor houd het allang niet meer bij.
Moet worden vervangen en is al verouderd bij eerste gebruik,
elke eerste stap opnieuw raak ik achter.
Elke eerste stap opnieuw begin ik een verhaal,
ik heb er in gedachten al velen geschreven maar nooit een afgemaakt.

Gedachten,
gedachten door m'n hoofd.
Niet gehandicapt maar gewoon niet in staat te schrijven,
te vertellen wat ik bedoel zonder uit leggen wat m'n uitleg is.
Zonder te kijken in niet-begrijpende gezichten,
me te verontschuldigen voor het hulpeloos onbegrip van een ander.
Telkenmale uit te leggen wat vanzelfsprekend is,
en zij zijn niet gehandicapt maar gewoon niet in staat te begrijpen.
24 uur per dag achterop bij jezelf,
is als fietsen tegen de wind in zonder bij de trappers te kunnen.
Terwijl je zo graag wilt laten zien hoe 't moet,
en terwijl de ander je niet bijhoudt zonder zijwieltjes ben jij al op je bek gegaan.

Gedachten,
gedachten door m'n hoofd.
Een niet te stoppen een waterval met als bruisende ontknoping,
een vermoeid einde van zoveel meer dat hulpeloos verwaarloosd rondsparteld.
Zoveel meer aan mogelijkheden ongebruikt,
onnodig omdat het reeds is afgewogen of gewoonweg vergeten in het verwerkingsproces.
6 stappen te snel voor woorden die te lang lijken,
te lang in elke zin die uitgesproken dient te worden.
Van te voren reeds een onbegaanbaar pad is elk gesprek,
elke discussie en elke uitleg die onbedoeld door derden wordt opgeroepen.
Met als enige mogelijke uitweg te proberen zo min mogelijk te zeggen,
zonder onbeleefdheid toe te geven en je gedachten laten gaan en zijn voor wat het is.