sloten van het leven
vastgeketend aan het leven
met sloten van angst
gevangen bij monsters
de monsters van de nacht
probeer die sloten los te maken
maar alle bewegingen doen pijn
niemand kan mij nu nog redden
er zijn geen sleutels te vinden
het bevrijden gaat niet meer
sloten zijn vastgeroest
langzaam gaat alles weg
alsof het ook wat uitmaakt ook
met sloten van angst
gevangen bij monsters
de monsters van de nacht
probeer die sloten los te maken
maar alle bewegingen doen pijn
niemand kan mij nu nog redden
er zijn geen sleutels te vinden
het bevrijden gaat niet meer
sloten zijn vastgeroest
langzaam gaat alles weg
alsof het ook wat uitmaakt ook
Reacties op dit gedicht
| Black_Eyes: | Zondag, juli 30, 2006 16:35 |
| Blijven vechten meis. Die sloten zullen ooit een dag niet meer vasgeroest zijn en dan moet jij ze openen | |
| kimie is sweet: | Woensdag, maart 22, 2006 15:35 |
| mooi geschreven je kan het blijf vechten je bent belangrijk voor mij en ik wil je nooit meer kwijt ziek ze uit kuss michelle |
|
| QueenBee: | Donderdag, maart 02, 2006 20:03 |
| heel mooi.. maar lieverd.. ik wil er voor je zijn.. echt waar liefsliefs |
|
| wolkie: | Donderdag, maart 02, 2006 17:45 |
| Echt prachtig Super mooi! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mymind | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||