heimwee is
heimwee is
de woorden die ik mis
in zoekgeraakte gedichten,
de afgebroken rib
vergeeld verdriet dat onhoorbaar opkruipt
aan mijn steeds blekere huiden
de verbroken glimlach
waarin tranen zich een
weg slikken en vluchtige
waterdampkastelen bouwen
als fata morganas
van een verloren tijd
de woorden die ik mis
in zoekgeraakte gedichten,
de afgebroken rib
vergeeld verdriet dat onhoorbaar opkruipt
aan mijn steeds blekere huiden
de verbroken glimlach
waarin tranen zich een
weg slikken en vluchtige
waterdampkastelen bouwen
als fata morganas
van een verloren tijd
Reacties op dit gedicht
| Elentir: | Vrijdag, maart 08, 2002 23:30 |
| Als ik een aantal van je vaste metaforen kon ontcijferen, dan zou alles veel beter tot een komen. | |
| Hans Winter: | Woensdag, november 14, 2001 00:35 |
| Als mijn veerkracht kan leiden tot jouw aquarel, kan jouw afgebroken rib voeren naar mijn zijde. ik zal haar insturen. |
|
| Albrecht Paul: | Dinsdag, november 13, 2001 14:34 |
| Prachtige beelden, hallucinant en beklemmend, fijne woordspelingen... dit is intens droevig maar ook pakkend mooi gezegd. | |
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2001 | ||
| Thema's: | ||