haar passen
haar
passen moeten traag en over
wogen onder overwicht van jaren,
verhalen, nagelaten in de stenen
afdruk van haar meimerend voorbij
dragen
elke vreugde trilt nog
in de rimpeling, lachtranen rinkelen
in haar ooghoek, elk verdriet
bijt wit de schrijn en kleur
uit haren, onhoorbaar
schuifelt ze stoffig verder, de troebele
hitte van kasseien in
passen moeten traag en over
wogen onder overwicht van jaren,
verhalen, nagelaten in de stenen
afdruk van haar meimerend voorbij
dragen
elke vreugde trilt nog
in de rimpeling, lachtranen rinkelen
in haar ooghoek, elk verdriet
bijt wit de schrijn en kleur
uit haren, onhoorbaar
schuifelt ze stoffig verder, de troebele
hitte van kasseien in
Reacties op dit gedicht
| mark: | Dinsdag, november 13, 2001 22:21 |
| Heerlijk verhaal ! |
|
| katlyn : | Dinsdag, november 13, 2001 17:14 |
| die attente lezer was trouwens albrecht paul | |
| katlyn : | Dinsdag, november 13, 2001 16:30 |
| terecht merkte een attente lezer op dat ik in dit gedicht wat typ- en spellingsfoutjes heb gemaakt: meimerend = mijmerend schrijn = schijn |
|
| Albrecht Paul: | Dinsdag, november 13, 2001 14:41 |
| Prachtig, dit stil in elkaar overlopen van beschrijvingen. Je ziet de dikke bejaarde dame voorbij schommelen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2001 | ||
| Thema's: | ||