grijze vlaktes
je ogen, grijze vlaktes
vol verstarde stiltes
waarin ik
zwerf en staar
warmte najaag. Even,
dacht ik,
gaf je je bloot,
een eenzame kruin
tegen een winterse verte
net voor het donker werd
verrimpelde takken klauwend
om het laatste rode licht
waaronder ook ik me rillend
te slapen had gelegd.
vol verstarde stiltes
waarin ik
zwerf en staar
warmte najaag. Even,
dacht ik,
gaf je je bloot,
een eenzame kruin
tegen een winterse verte
net voor het donker werd
verrimpelde takken klauwend
om het laatste rode licht
waaronder ook ik me rillend
te slapen had gelegd.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2001 | ||
| Thema's: | ||