Leven...
Leven met zorgen gedragen.
Ieder heeft zijn deel.
En er zijn eindeloze vragen.
Die zijn er soms heel veel.
Gedragen door het licht van de dag
in donkerheid van immer vallende nacht
zoals de klok verder tikken mag
de regen valt heel zacht
als tranen onbewogen
één glimlach op het gezicht
je dag in dag uit, word opgezogen
hunkerend naar het laatste licht
zal je moeten kracht vinden
om verder in het leven te gaan
je zelf ertoe verbinden
het levens pad te gaan
Ieder heeft zijn deel.
En er zijn eindeloze vragen.
Die zijn er soms heel veel.
Gedragen door het licht van de dag
in donkerheid van immer vallende nacht
zoals de klok verder tikken mag
de regen valt heel zacht
als tranen onbewogen
één glimlach op het gezicht
je dag in dag uit, word opgezogen
hunkerend naar het laatste licht
zal je moeten kracht vinden
om verder in het leven te gaan
je zelf ertoe verbinden
het levens pad te gaan
Reacties op dit gedicht
| happy_in_love: | Maandag, november 27, 2006 22:09 |
| echt hoe je schrijft lief gewoon adembenemend |
|
| verwelkt_bloempje: | Vrijdag, maart 03, 2006 19:03 |
| je hebt me weer eens geraakt.. prachtig... XkusX Ikke |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, maart 03, 2006 17:39 |
| heel sterk verwoord groetjes Dirk |
|
| Marilène B.: | Vrijdag, maart 03, 2006 17:07 |
| je heb gelijk!! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: me_and_myself | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||