Mijn levensverhaal…

Mijn eerste levensjaren
Zo vrolijk en onbezorgd
Liefde voor mijn ouders
Liefde voor mezelf

Toen begon het allemaal
De dingen die invloed op me hadden
Ze kwamen daar
Zonder dat ik het kon veranderen

Ik was amper zeven
Toen ze me begonnen te pesten
Wat had ik dan verkeerd gedaan?
Mocht ik wel bestaan?

De jaren gingen voorbij
En het pesten bleef maar duren
Er was niets aan te doen…
Niets stopte hen…

We komen aan
Op de twaalfjarige leeftijd
Het eerste jaar
Dat ik mezelf sneed

Niet alleen werd ik gepest
Het ging steeds slechter thuis
Voelde me thuis niet goed
Hoorde niet bij hen…

Weer drie jaar verder
Het pesten nog altijd niet gestopt
Niet goed in mijn vel
En thuis niet goed….

Het eerste jaar
Dat ik mezelf begin uit te hongeren
Amper eten en mezelf snijden
Dat was mijn leven toen…

Bij veel mensen geweest
Niemand kon me helpen
Het moest allemaal stoppen
Wou niet meer leven

Komen we bij het volgende jaar…
Stemmen in mijn hoofd
En nachtmerries
Was dat dan echt mijn leven?

De nachtmerries niet kunnen verjagen
Mezelf niet meer kennen…
Het leven haten
Niet meer weten wat wel en niet…

De vele ruzies
Tussen mij en de rest van het gezin
Geven me veel meer het gevoel
Hier te veel te zijn

Niemand wil dat ik hier ben
Waarom blijven?
Weer snijden
En weer niet eten…

Dan komen we bij dit jaar…
Heb er tegen gevochten
En dacht ook dat ik kon winnen
Maar dat kon ik niet

En het verhaal herhaalt zich…
Door veel steun
Probeerde ik weer te eten
En het lukte

Maar niemand die iets wist
Van het snijden
Werd steeds beter in het verstoppen
Van de krassen

Dan kwam er iemand in m’n leven
Jaagde de nachtmerries weg
En leerde me alles te relativeren
Aan de hand van een gedachte…

Het lukte me allemaal
Tot alles weer instortte…
Nu zie ik alles weer zwart
En probeer me sterk te houden

Maar de eerste dingen komen al
Het eten gaat nog maar met moeite…
Snijden kan ik nog tegenhouden…
Maar hoe lang nog??