niets meer.
nu sta ik hier
op die plek die ik zo goed ken.
die plek die ik al zo vaak heb afgespeurt
opzoek naar een uitweg.
maar die lijkt er niet te komen.
met dagen vind ik hem, zie ik hem.
maar steeds opnieuw besef ik het.
ik ben nog steeds nergens.
nog steeds ben ik alleen,
al zijn er zo velen.
enkel nu..
voel ik alle hoop wegglippen uit de tippen van mijn vingers.
voel ik de wanhoop drijgend dichter komen.
en geniet ik er misschien zelf een beetje van.
help me,
maar wacht, neen.
dit is mijn moment.
geen comedie meer.
gewoon niets.
niets meer.
op die plek die ik zo goed ken.
die plek die ik al zo vaak heb afgespeurt
opzoek naar een uitweg.
maar die lijkt er niet te komen.
met dagen vind ik hem, zie ik hem.
maar steeds opnieuw besef ik het.
ik ben nog steeds nergens.
nog steeds ben ik alleen,
al zijn er zo velen.
enkel nu..
voel ik alle hoop wegglippen uit de tippen van mijn vingers.
voel ik de wanhoop drijgend dichter komen.
en geniet ik er misschien zelf een beetje van.
help me,
maar wacht, neen.
dit is mijn moment.
geen comedie meer.
gewoon niets.
niets meer.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: imaginary | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||