Tekenjongen
En hij haalt iets door de lucht,
huilt niet of zo, laat mij
bedachtzaam wonden woorden zien.
Spreekt en tekent tegelijk
een vergezicht, een blinde man
met één oog. Likt linker
mondhoek.
Is lief, aan zijn vingers
groeien penselen, aan de mijnen
groeit papier.
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Donderdag, maart 30, 2006 13:27 |
Wat schrijf jij toch geweldig !! Ik blijf me erover verbazen, werkelijk. Liefs, |
|
| Alter_Ego: | Maandag, maart 06, 2006 00:00 |
| GOED beeld! ze heeft je groeten gelezen en er kamervragen over gesteld... :) wanneer spreek ik je weer es? lief diggie... kan zo op de muur ergens in de stad ;) t |
|
| fran92: | Zaterdag, maart 04, 2006 18:19 |
| heel erg mooi! veel liefs fran92 |
|
| Innerchild: | Zaterdag, maart 04, 2006 13:43 |
| Mooi !!! Héél mooi !!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||