Eenzaamheid dat is iets dat bijt
Het grijp je, en het wurg je
En er is niets om je heen
Het knijp je, als een snufje
Tot een traan van kop tot teen
Diep verminkt als door een kris
De angst voor wat niet eens is
Als geen boter bij de vis
Slechts veel pijn zonder deernis
Je vecht met je eigen ik
Of Je vreet en drink je dik
Tot op ’t laatste ogenblik
Zit je alleen met de schrik
Dan valt de werkelijkheid
Met volle duidelijkheid
Slechts in één woord uitgespreid
Als: Jij leeft in eenzaamheid
En er is niets om je heen
Het knijp je, als een snufje
Tot een traan van kop tot teen
Diep verminkt als door een kris
De angst voor wat niet eens is
Als geen boter bij de vis
Slechts veel pijn zonder deernis
Je vecht met je eigen ik
Of Je vreet en drink je dik
Tot op ’t laatste ogenblik
Zit je alleen met de schrik
Dan valt de werkelijkheid
Met volle duidelijkheid
Slechts in één woord uitgespreid
Als: Jij leeft in eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| Samtje002: | Donderdag, maart 09, 2006 10:58 |
| waauw..kben sprakeloos!! Zo'n mooie omschrijving!!groetjes!!sanna | |
| fran92: | Zondag, maart 05, 2006 11:59 |
| mooi.. veel liefs fran92 |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, maart 05, 2006 09:29 |
| mooi groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||