In het donker lijkt er niets te zijn
Maar steeds zijn er gedachten
Ik doe mijn ogen dicht en probeer te slapen
Maar ik lijk toch steeds te wachten
In mijn hoofd een hersengespin
Het wordt allemaal wat teveel
Ik bedenk dat het niet kan
Dat ik me in stukjes deel
Wat ik voor de één doe
Kan niet voor de ander
Maar ik wil mezelf zijn
Jij wil dat ik verander
Mijn hart verlangt naar hem
Ik wil in slaap vallen in zijn armen
Maar jij verbiedt het mij
Mijn hart kan zich niet warmen
Ik hoor het steeds weer zeggen
Waar jij je zorgen om maakt
De keuze ligt nog altijd bij jezelf
Maar het is wel aan banden dat je raakt
Na al die tijd van zorg dragen
Gun je me het licht niet in de ogen
Na al die tijd bedenk ik mij
Wie heeft mij nu bedrogen?
Een iets wat ik vraag
Zelfs dat plezier gun je me niet
Je vraagt je steeds af
Waarom heeft ze nu weer zo’n verdriet?
Jaloezie is een groot woord
Maar daar komt het wel op neer
Niet kunnen loslaten
Het doet toch zo’n zeer
Moeder, ik blijf steeds je dochter
Dat zal niets of niemand kunnen ontkennen
Maar dat ik weg zal gaan en voor hem zal kiezen
Daar zul je toch aan moeten wennen…