anoniem
haar natte schaamte
begraaft in weke palmen,
trekt van wasbak naar
nagelrand in haar huig
gekerfd
zijn onzichtbaar tasten, tot
bloedens toe afgeschrobd, al
blijft de nakende stilte
schaduwen, onwasbare
smeerolie op haar nog
maagdenhart gesmet.
Morgen, weet ze, krijgt
ze een bos bloemen en de
buren loeren vertederd toe.
begraaft in weke palmen,
trekt van wasbak naar
nagelrand in haar huig
gekerfd
zijn onzichtbaar tasten, tot
bloedens toe afgeschrobd, al
blijft de nakende stilte
schaduwen, onwasbare
smeerolie op haar nog
maagdenhart gesmet.
Morgen, weet ze, krijgt
ze een bos bloemen en de
buren loeren vertederd toe.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Zondag, november 18, 2001 00:48 |
| ... de verbetering van Hans maakt het kwa zinsbouw beter. | |
| Albrecht Paul: | Zondag, november 18, 2001 00:48 |
| Je beschrijft heel goed dat naarstig zich willen ontdoen van de bevuiling van de buitenkant, de smet die de buitenstaanders niet zien. Wat een eenzaamheid, wat een onzegbaar verdriet - toch uitgezegd! | |
| Hans Winter: | Donderdag, november 15, 2001 00:27 |
| De laatste strofe brengt er het benodigde contrast in. Ritmisch kan het nog indringender. Morgen, weet ze, krijgt ze een bos bloemen en loeren de buren vertederd toe. |
|
| Juva: | Woensdag, november 14, 2001 15:36 |
| Jeetje, die laatste strofe, wat een krachtig slot, machtig gedicht. | |
| Anouck : | Woensdag, november 14, 2001 12:58 |
| Heel angrijpend neergepent hoe men zich dan moet voelen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2001 | ||
| Thema's: | ||