Van ondere
was het een kwestie van onderschatten
of werd ik simpel neergestoken
door het zwaard van onbegrip
zijn mijn vleugels besproeid met water
en ik hap naar lucht
daar waar ik nog boven water ben
val ik teneer in dieptes die geen hoogte kennen
waar de grond mij zal verwelkomen
als verloren zoon terug gevallen
in de schoot van moeder aard
maar dat is nou het mooie van neerstorten
je heb geen landingsbaan nodig
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Maandag, maart 06, 2006 20:48 |
| ik zweef een beetje mee op je woorden.... om met een klap, ontnuchterd en wel, bij het einde te belanden. knap geschreven! liefs, mathilde |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, maart 06, 2006 17:50 |
| mooi verwoord groetjes Dirk |
|
| Oorlam: | Maandag, maart 06, 2006 16:10 |
| nee zo zou ik een vrouw niet willen noemen nee heheheh | |
| MizzTeaQ: | Maandag, maart 06, 2006 16:01 |
| Mooi in mekaar gedraaid! 'Gewoon parachute om en vallen maar!' Liefs , |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Don Gallo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||