papa
Bang om dingen te vergeten om dingen niet
meer te weten
Hoe je was hoe je deed
Ik ben zo bang dat ik die dingen vergeet
Maar ook verdriet want hoe ik geworden ben
dat zie je niet
Het doet pijn als ik me afvraag zou
je trots op me zijn?
Het doet pijn om dingen niet meer te weten
Om dingen te vergeten
Het is alweer vijf jaar terug
Wat gaat de tijd toch suppervlug
papa ik mis je kon je me maar zien
ik ben nu al zeventien
niet die kleine meid van 12
die stond te huilen bij je kist
maar wat er niet veranderd is is
dat ik je mis :(:(
meer te weten
Hoe je was hoe je deed
Ik ben zo bang dat ik die dingen vergeet
Maar ook verdriet want hoe ik geworden ben
dat zie je niet
Het doet pijn als ik me afvraag zou
je trots op me zijn?
Het doet pijn om dingen niet meer te weten
Om dingen te vergeten
Het is alweer vijf jaar terug
Wat gaat de tijd toch suppervlug
papa ik mis je kon je me maar zien
ik ben nu al zeventien
niet die kleine meid van 12
die stond te huilen bij je kist
maar wat er niet veranderd is is
dat ik je mis :(:(
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Maandag, maart 06, 2006 21:12 |
| Ik denk dat je vader echt wel trots op je zou zijn. En hij kijkt van boven met je mee....altijd....wens je veel sterkte Mooi en ontroerend geschreven.... |
|
| Marilène B.: | Maandag, maart 06, 2006 17:43 |
| de rillingen lopen over m'n rug! k kan me indenken hoe je je voel! herinneringen blijven! liefs Marilène |
|
| *BrokeN*WinG*: | Maandag, maart 06, 2006 17:17 |
| Ik weet zeker dat je vader trots op je zou zijn geweest, en dat hij je wel ziet. Hij is bij je.. onzichtbaar misschien, maar hij is er wel. Mooi geschreven ;) |
|
