Foto's vervagen
Mama, kom naast me staan
laat me niet alleen staan
kom gewoon even
want mijn herinneringen vervagen
en blijf me steeds maar afvragen
waarom jij?
je was altijd geluk en blij
weet het zeker je was met niemand vergeleken
Mijn foto's zijn oud
of laat je dat ook koud?
Grijze foto's zonder gevoel
vergeten dat ik ze had
toen jij er nog was
maar nu zijn ze versleten van het kijken
kom even bij mij
en laat weer blijken
dat je nooit zal vergaan
mijn herinneringen altijd blijven bestaan!
Reacties op dit gedicht
| mcs: | Zondag, april 02, 2006 10:56 |
| sterk gedicht.. sterkte |
|
| Marilène B.: | Maandag, maart 06, 2006 17:40 |
| verlangend gedichtje! goed verwoord! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LaLoes | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||