gisteren zag ik de zon
als een gouden vogel plots
haar vleugels openvouwen
over de nevelige horizon
ze baarde een dag
die ze als een eerste kind behoedzaam
omwikkelde in een sluier
licht en tussen de uren wiegde
ze vloog uit, je kon haar
vlucht nog horen ruisen
wijl zij al achter avondrode
golven rust vergleden was
toen zag ik de eerste herfst
-een plotse huivering in de duisternis-
het slapende water incirkelen
25-12-1999