Ochtendgloren

Verlang naar het ochtendgloren

Lig op bed, kan niet slapen

Voel mij verloren

Voel ik mij in de steek gelaten

Door het lot van het leven bedrogen

Zonder mededogen

Alles kwijt tot mijn grote spijt

Voor ik het wist was het gebeurd

Ook al is het maanden geleden

Heb een huilend hart, wat nog steeds treurt

Ik heb het jouw allang vergeven

Allen mijzelf nog niet

Vandaar dat allesomvattende verdriet

Het voelt alsof mijn leven is vervloekt

Dat is het gevoel wat mij s’nachts bezoekt

Lig hier dan alleen op mijn bed te woelen

Is dit nou wat ze met liefdesverdriet bedoelen?

Het voelt alsof mijn hart in tweeen is gescheurd

De ene helft die zich probeert te verharden

De andere die nog steeds treurt

Vooral s’nachts voelt het zo koud en eenzaam

Probeer mijn zinnen te verzetten

En kijk naar buiten, door het beslagen raam

Er is nu maar één ding zeker in mijn leven

Die mij telkens weer wat troost kan geven

De eerste lichtstralen van een nieuwe dag

Die bezorgen mij een kleine glimlach

Geven mij weer moed en kracht

Voor weer een nieuwe dag zonder jouw

Want zonder jouw, voel ik alleen de kou

Daarom verlang ik naar het ochtendgloren

Dan heeft die donkere nacht het weer verloren

Van die hopelijk mooie warme dag

Die begint met het mooie ochtendgloren…