Mensen als sterren
Mensen kunnen sterren zijn,
fonkelend en stralend
daarom vind ik het zo fijn
mens te zijn,
ook al is dat falend.
Mensen kunnen neerdalen
tussen andere onder ons
jij kwam zonder dalen
zo maar uit het niets soms.
Het was wat raar,
ik wist niets van tevoren
zo zie je maar,
vriendschap wordt soms echt geboren.
Geboren uit toevalligheid,
onvoorspelbaar, o zo fijn
gelukkig niet gemeden
want wat zou ik zonder je zijn.
fonkelend en stralend
daarom vind ik het zo fijn
mens te zijn,
ook al is dat falend.
Mensen kunnen neerdalen
tussen andere onder ons
jij kwam zonder dalen
zo maar uit het niets soms.
Het was wat raar,
ik wist niets van tevoren
zo zie je maar,
vriendschap wordt soms echt geboren.
Geboren uit toevalligheid,
onvoorspelbaar, o zo fijn
gelukkig niet gemeden
want wat zou ik zonder je zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: carlooke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||