kan het niet meer
ik kan de berg niet meer beklimmen ...
het dal erachter is te diep.
ik wilde je niet horen,
hoe hard je me ook riep.
alles wat ik zag en hoorde
ik voelde hoe het mijn hart doorboorde.
praten had geen zin ...
wat je ook zei,ik blijf voor mezelf te min ...
misschien is het voor strijden te laat,
en is het beter als ieder zijn eigen kant op gaat ...
groetjes sandra
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: buusje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||