MIJN HUIS
Het huis,
gesteund door zijn herinnering.
De bel paniekt tot zolder toe
en kiest de open deur
waaruit gehoor een welkom roept
met blaf en snuit.
De trap heeft ieder op zijn tree gezet.
Bleef praatpad voor ons allemaal.
Vertelde, wie naar boven ging
en, zachtjes ook…hoe laat.
De keuken geurt naar smakelijkheid.
Geluid van pannen, borden,
overstemd door lach en, stiekem vrijen
als de vaat geen handen zag.
Een grote tafel warmte
gedekt voor iedereen.
Hier legden wij geheimen bloot,
vertrouwden ieder uit dezelfde schoot.
Die plek,
steunt mijn herinnering,
mijn thuis.
WIL MELKER
08/08/2000
gesteund door zijn herinnering.
De bel paniekt tot zolder toe
en kiest de open deur
waaruit gehoor een welkom roept
met blaf en snuit.
De trap heeft ieder op zijn tree gezet.
Bleef praatpad voor ons allemaal.
Vertelde, wie naar boven ging
en, zachtjes ook…hoe laat.
De keuken geurt naar smakelijkheid.
Geluid van pannen, borden,
overstemd door lach en, stiekem vrijen
als de vaat geen handen zag.
Een grote tafel warmte
gedekt voor iedereen.
Hier legden wij geheimen bloot,
vertrouwden ieder uit dezelfde schoot.
Die plek,
steunt mijn herinnering,
mijn thuis.
WIL MELKER
08/08/2000
Reacties op dit gedicht
| Zeeroosje: | Maandag, augustus 06, 2001 12:11 |
| Wil, hier spreekt zoveel geluk en warmte uit, ik vind mijzelf in terug.Bij mijn ouders, daar was het ook zo gezellig en warm, liefde, niets kwamen we te kort al hadden mijn ouders het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Blij dat je ook een gelukkige jeugd gehad heb. Vele lieve groetjes |
|
| jolien: | Maandag, juli 30, 2001 12:19 |
| Ja dit is echt een mooi gedicht, ga zo door. Hier zit ook echt verhaal in. Groetjes Jolien |
|
| Maine: | Woensdag, september 13, 2000 16:27 |
| Wat een gezellig gedicht is dit | |
