door de bergen wandel je
en kijkt opgewekt om je heen
plotseling valt het je op
je wandelt hier alleen
het pad dat jij doorlopen moet
is als de bergen zijn
hoogte- en dieptepunten wandel je tegemoet
geluk en soms ook pijn

maar bergen blijven altijd staan
ongeacht het weer
net als zij zullen we blijven gaan
en bewandelen de bergen keer op keer
de bergen die ons leven voorstellen
en een voorbeeld kunnen zijn
onderweg kunnen we onzelf kwellen
of gewoon onszelf zijn

door regen en onweer loop je door
en kijk je om je heen
je maakt keuzes en denkt; waarvoor?
waarom ben ik alleen?
maar als je goed zou kijken
dan zou je zeker zien
dat je een deel bent van alles en samen veel kunt bereiken
meer dan wanneer je alleen zou zijn misschien

ik verlaat de bergen en wandel terug
starend naar de wolken daarboven
kijk nog heel even om vlug
ik zal in mezelf moeten geloven
en vooruit kijken in plaats van terug