Lichten uit, muziek aan
gitaargetokkel
een doffe bassdrum
een viool
de stem van lou reed
die me meevoert
op weg naar mezelf
I don't know just where I'm going

ik zink weg in het moeras van mezelf
in een spiraal die me steeds dieper trekt
weg van mezelf
And I guess, i just don't know

ik voel me wegdwalen
in het dal van mijn diepste gedachten
onder begeleiding van the velvet underground
When I’m closing in on death

Verdwaald in verdriet
het tempo versnelt
de nicotinewalm stapelt zich op
Be the death of me

en plots lacht Lou
Geen gewone lach
een onverschillige lach

Net als de lachjes die ik maak
's nachts tussen het piekeren en de tranen door
lachjes uit wanhoop, waanzin, onmacht en verdriet

Waarom is alles toch zo fout gelopen
Kan ik niet een gewoon leven leiden
kan ik gelukkig zijn

kan ik wel nog iets
een teken van leven
een hulpkreet
het slokt me op

het lied is bijna ten einde
het eindigt in pracht
frustratie, pijn
en voor je het beseft
sterft het een stille dood

en voor ik het besefte was al ik dood
ik bleek er al lang niet meer te zijn
opgegaan in rook

thank God that I’m as good as dead
thank your God that I’m not aware
And thank God that I just don’t care
Nee, het is niet de heroin
Zielenpijn is mijn verslaving
Het zuigt me leeg
het diggelt me in brokken
en laat de restjes liggen
Ik ben om zeep

And I just don't care