de scherf
de scherf
de dag was gebroken
een rode gloed op de grond
en we riepen,
we huilden, sloegen elkaar,
verwenstten het leven, verachtten onszelf
totdat
de scherf werd gevonden
de stilte geblust
we vertroostten elkaar
huilden van spijt
warmden onze lippen met eenzaamheid
verloren onze haden in de zachtheid van
harstochtelijke woorden
de scherf glinsterde en fonkelde
paars en blauw lichtten op
toen viel de nacht
kleurde alles zwart
en we zwegen
en we huilden
verloren onze ogen
wentelden in de afgrond
huilend en huilend en
hatend
kijkend,
zoekend
we schreeuwden dat we elkaar verloren hadde
terwijl
onze handen, liefde, verlangen, geluk
langzaam ontastbaar aan het worden waren
we stonden op
zochten naar de schittering
in de scherf met de blauwe en paarse gloed
die zwart geworden was
het was verdwenen
Reacties op dit gedicht
| cest-moi: | Zaterdag, maart 11, 2006 13:37 |
| *stil* heftig en rakend beschreven.. erg mooi... veel liefs en knuf mij |
|
| goomy: | Vrijdag, maart 10, 2006 10:42 |
| droevig, maar mooi beschreven! knuff |
|
| sunset: | Vrijdag, maart 10, 2006 10:40 |
| Wohw! Rakend dit. Liefs en warme knuf, sunset PS: Tip (Als ik mag) -verloren onze haNden in de zachtheid van-; -...we elkaar verloren haddeN-. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: A-live | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||