Levensmoeheid
Dag in
Dag uit voel ik het
Die eindeloze moeheid
Levensmoeheid
Dingen waar ik ooit van hield
zijn nu achter de duistere wolken verdwenen
Slapen doet me verlangen naar meer slaap
Ik leef terwijl ik niet wil leven
De afwezigheid van de zon
pakt mijn laatste hoop weg
De hoop om ooit eens te kunnen zeggen
"ik leef"
Dag uit voel ik het
Die eindeloze moeheid
Levensmoeheid
Dingen waar ik ooit van hield
zijn nu achter de duistere wolken verdwenen
Slapen doet me verlangen naar meer slaap
Ik leef terwijl ik niet wil leven
De afwezigheid van de zon
pakt mijn laatste hoop weg
De hoop om ooit eens te kunnen zeggen
"ik leef"
Reacties op dit gedicht
| Bunny: | Woensdag, oktober 03, 2001 14:56 |
| Mooi gedicht! Ik kon me er wel iets bij voorstellen, zo voel ik me ook wel eens | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ester Verstraten | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||