Duisternis
Duisternis
In de duisternis
Van de winterse dagen
Voel ik het vaak
Aan mijn hart knagen
Zit alleen in de duisternis
Het is jouw die ik zo mis
Telkens dat knagende gevoel
Pijn , kou, eenzaam
Als je begrijpt wat ik bedoel
En zelfs als de ochtend
Weer begint te gloren
Voel ik mij nog steeds verloren
Verloren in de duisternis
De duisternis in mijn hart
Van dat groot gemis
Dat mijn hoofd verward
En het verkild mijn hart
In de grote duisternis
Die de wereld soms is
Was jij mijn levenslicht
Werd door jouw opgelicht
Mijn hart begon te stralen
Waar ik de warmte uit kon halen
De warmte van het leven
Door jouw aan mij gegeven
Nu slechts kou en duisternis
Omdat ik jouw zo mis…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kronkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||