Het was weer een van die dwaze dagen.
Waarop wij weer in een deuk lagen.
Tot ons gekomen was het ludieke idee,
om te sturen, een pollepel met de post mee.
Zo gezegd, zo gedaan,
We schaften onszelf een pollepel aan.
Voor de zekerheid een postzegel of twee,
Dan waren ze bij de tpg, ook weer tevree.
De volgende ochtend was het dan hoog tijd.
En raakten wij de pollepel uit het oog kwijt.
Precies goed, de rode bus leek ervoor gemaakt.
En de postbodes bleken ook niet te hebben verzaakt.
De pollepel met een tweezijdig adresvak,
de tekst, "jan van veen", een echte actie van drac,
kwam de volgende ochtend heel droog bij ward op de deurmat.
Onwetend van dit plan, wist niet meer waar het verstand zat.
De pollepel bestempeld en wel, kwam ongedeerd aan.
En deed onze monden eventjes van verbazing open staan.
En met ons kwam de vraag, als een pollepel nog gaat.
Waar bij het versturen van post, de grens precies staat?
ach, misschien moeten we dat dan maar uitproberen he ;)