Memories
De klanken laten mij
zweven - op de herinneringen
van de dagen die gister leefden
soms, huil ik tranen, omdat
de heimwee me dan parten speelt
De melodieën, zij zingen
van vervaagde gedachten
die op dit moment glinsteren
gelijk het vocht in mijn ogen
Och en dan denk ik
wie ben ik, wie ben jij
wie waren nu eigenlijk wij
het scherpe is van mijn hartezeer
geweekt en weggestorven
Maar soms zijn daar
die minuten van pijn
en verlaat verlangen
om even bij je te zijn
waarna ik weer
zweven - op de herinneringen
van de dagen die gister leefden
soms, huil ik tranen, omdat
de heimwee me dan parten speelt
De melodieën, zij zingen
van vervaagde gedachten
die op dit moment glinsteren
gelijk het vocht in mijn ogen
Och en dan denk ik
wie ben ik, wie ben jij
wie waren nu eigenlijk wij
het scherpe is van mijn hartezeer
geweekt en weggestorven
Maar soms zijn daar
die minuten van pijn
en verlaat verlangen
om even bij je te zijn
waarna ik weer
met beide benen
op de grond beland
Wetende
dat ik realistisch
mijn tranen weer
drogen moet
omdat het goed is
zoals het is
11-03-06
op de grond beland
Wetende
dat ik realistisch
mijn tranen weer
drogen moet
omdat het goed is
zoals het is
11-03-06
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||