Het sprekende zilver.
Het sprekende zilver
word door mij graag geroerd,
het stille, zware goud daarentegen
heeft mij nimmer de mond gesnoerd.
Zij die mij kennen
weten
dat ik niet vaak heb gezwegen
en zijn daarvoor geheel niet beducht,
of
al veel eerder
mijn aanwezigheid ontvlucht.
Mijn vrienden bezitten de tact en/of kracht
waar nodig te corrigeren,
mij bij te leren,
duiden mij de zwakte van mijn plan
en waar nodig hakken zij,
als vrienden,
mij verbaal in de pan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Peterdw. |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||