Jouw…
Jouw schouders om op te huilen…
Jouw schouders om me hoofd op te leggen…
Jouw schouders die nu weg zijn…
Jouw lippen om samen te zoenen…
Jouw lippen om aan te raken, te voelen…
Jouw lippen die nu weg zijn…
Jouw verlating deed mij pijn en zeer…
Elke keer brak je mijn hart weer…
Kan ik zoveel verdragen…
Kan ik zo veel pijn lijden?…
Kan ik zo, nog wel gewoon mezelf zijn?…
Jouw aanwezigheid maakte me blij…
Jouw emoties waren fijn voor mij…
Jouw verlating was voor mij te gevoelig…
Jouw hart brak mijn fijne dingen aan jou…
Jouw haat werd mijn haat…
Jouw verraad werd mijn verraad…
En weet je wie ik nu zo erg haat?
Jou.