Verdrinken of verzuipen

Daar ik dacht dat het goed zou komen
bleek ik steeds te zinken naar het diepe
waar ik niet kon staan, en zwemmen
was het watertrappelen met de voetjes
aan de grond

Ik hoorde je wel schreeuwen om mijn hulp

het schrille gejank klinkt nog als een echo
in mijn oorschelp, waar ik ooit de zee had
horen ruisen - vroeger, lang geleden, ooit
maar niet nu

Nu niet, en nooit niet meer, de schelpen
zijn gebroken, verbrijzeld tussen de kiezels
op het natte zand. - de zoute water vloeit in
open wonden - er is geen onderscheid tussen
niets en mij

Geschreven door

Quando

Reacties op dit gedicht

Quando vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Kim rc:	Maandag, maart 13, 2006 19:09
WoW weer emotioneel geschreven!! toch weer symbolisch die zee/water ... blijf sterk!! xxx

Paul de Bruyn:	Maandag, maart 13, 2006 17:42
Laatste strofe is 't krachtigst, De stilte die hier heerst is echter al opgevuld met woorden.. Liefs,

m@rcel:	Maandag, maart 13, 2006 15:30
prachtig voelbaar mooi geschreven Liefs m@rcel

ja�ky:	Maandag, maart 13, 2006 13:38
Mooi heel mooi jacky

Nemesis:	Maandag, maart 13, 2006 11:09
Hard - en voelbaar mooi geschreven. De prachtige parallel met de zee is strelend en de tijdsaanduidingen maken het eindeloos. Ik wilde niet meer lang reageren, maar je vraagt er om. Liefs,

Over dit gedicht

Auteur: Quando
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 13 maart 2006
Thema's: [Delen]