De tsotsis in mijn bloed
De tsotsis in mijn bloed
In Zuid Afrika, als het donker is buiten, is er niemand op straat. Ja, behalve zij die geen auto om in te rijden hebben, zwarten meestal. Vooral zwarten die te arm zijn om thuis te blijven. En de tsotsis natuurlijk. Het universele Zuid Afrikaanse woord dat heerst in de straten van Joburg, voor gajes, boeven, gangsters. Het adrenaline/verslaafde, gewelddadige, moordlustige en wrede uitschot van een nog wredere onderdrukking. Apartheid is not dead, long lives Apartheid!
Dus als ik hier in Nederland ´s avonds op straat fiets, de paar keren dat ik durfde, en een oud blank (ja zo denk ik nog steeds) vrouwtje in het duister alleen op straat zie lopen, hou ik mijn hart voor haar vast. Ik ben bang op straat, op mijn fietsje. Zo kwetsbaar! Dat vrouwtje ook. Ik zie blanke kinderen lopen met hun moeder in de straat in het donker, en ik bid uit alle macht: G-d laat alstublieft de tsotsis uit Zuid Afrika niet weten dat ze hier in Nederland zo naïef zijn…..!!! En ik buig mijn lijf in de wind, en trap uit alle macht, tot ik weer kan ademhalen aan de warme kant van mijn veilige voordeur…
In Zuid Afrika, als het donker is buiten, is er niemand op straat. Ja, behalve zij die geen auto om in te rijden hebben, zwarten meestal. Vooral zwarten die te arm zijn om thuis te blijven. En de tsotsis natuurlijk. Het universele Zuid Afrikaanse woord dat heerst in de straten van Joburg, voor gajes, boeven, gangsters. Het adrenaline/verslaafde, gewelddadige, moordlustige en wrede uitschot van een nog wredere onderdrukking. Apartheid is not dead, long lives Apartheid!
Dus als ik hier in Nederland ´s avonds op straat fiets, de paar keren dat ik durfde, en een oud blank (ja zo denk ik nog steeds) vrouwtje in het duister alleen op straat zie lopen, hou ik mijn hart voor haar vast. Ik ben bang op straat, op mijn fietsje. Zo kwetsbaar! Dat vrouwtje ook. Ik zie blanke kinderen lopen met hun moeder in de straat in het donker, en ik bid uit alle macht: G-d laat alstublieft de tsotsis uit Zuid Afrika niet weten dat ze hier in Nederland zo naïef zijn…..!!! En ik buig mijn lijf in de wind, en trap uit alle macht, tot ik weer kan ademhalen aan de warme kant van mijn veilige voordeur…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Emjay | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||